Sidderaal

Sidderaal

De sidderaal lijkt  door zijn langgerekte lichaam op een aal, maar hij is nauwer verwant met de meerval. Hij leeft in troebel, zoet water op de bodem van rivieren, moerassen en poeltjes. Net als alle vissen heeft de sidderaal kieuwen om zuurstof op te nemen uit het water, maar hij kan ook zuurstof uit de lucht halen. Hierdoor kan hij overleven in zuurstofarm water. Jonge sidderalen eten vooral ongewervelde dieren, volwassen dieren eten voornamelijk andere vissen.

Voor de eitjes maakt het mannetje een nest van speeksel, wat hij als het vrouwtje haar eieren er in heeft gelegd,  bewaakt. Uniek bij de sidderaal is dat hij elektrische schokken kan geven tot wel 600 volt waarmee hij zijn prooi doodt of verdooft. Kleine schokjes van zo’n 10 volt gebruikt hij waarschijnlijk voor communicatie met soortgenoten, hierdoor weten andere sidderalen zijn geslacht en locatie.